Boerenknecht

‘D'n urste mert op de herd, anders bende geen schup onder uw kont werd’, dat was de regel en deze tekening van Bernard van Dam uit Eerde is de kist te zien die een knecht meenam.

“Op 1 maart ’s morgens arriveerde de knecht bij zijn nieuwe boer om in het huishouden opgenomen te worden", vertelt Bernhard: “’s Middags na afloop van de maaltijd, werd door de baas ingespannen om bij de knecht aan huis diens spullen af te halen, waaraan de jongeman, al bestonden zij meestal uit niet veel waardevols, toch erg gehecht was, omdat het zijn eigen en enig bezit was. Hiertoe behoorde de kist met stevig slot, die aan zijn bedstee of krib werd neergezet en waarin hij zijn ‘goeidinge’, linnengoed en verder bezit veilig zou opbergen.”

“Over het algemeen was de verhouding tussen de boer en zijn personeel goed. Er werd wel eens geschertst met het: ‘‘t is geen weer veur ’t perd! Gao mar krabben!’ om aan te duiden dat de boer liever zijn paard dan zijn knecht spaarde, maar dergelijke hardvochtigheid kwam toch niet veelvuldig voor. Bij wederzijdse goede wil konden zij elkaar uitstekend verdragen en was de samenwerking op de boerderij best. Het was geen zeldzaamheid, dat knecht of meid jarenlang in dezelfde dienst bleven bij de boer.”
(bron: www.bernardvandam.com)